ความจริงเเล้วความรักคือ .. วันสีดำตอบคุณได้

            ตั้งเเต่เด็กจนโตเราก็มีความรักมาทุกวัน หลายรูปแบบ โตเเล้วจะรู้เองคำพูดบ่อยๆ
ในหลายๆ ความสงสัยที่ผู้ใหญ่มักจะพูดไว้ มันจริงนะ .. พอโตเเล้วจะรู้เอง ..
            '' ความรัก คืออะไร ? ''
                      ความรักคือการที่มีคน 2 คนชอบกัน รู้สึกดีต่อกัน รักกัน อยู่ด้วยกัน
ต่างๆ นานา ตอนเเรกคิดมาตลอดความรักคือการให้ ให้ในสิ่งที่เราปรารถนาดีต่อใครหนึ่ง
คนที่เรากำลังรัก ทำในสิ่งที่คิดว่าดี เรามีความสุขในการทำ เเค่อยากเห็นเขามีความสุข
กับสิ่งที่เราทำเเล้วยิ้มกลับมา นั่นก็พอเเล้ว พอโตมาอีกสักระยะมีคนถาม
'' ความรักคืออะไร ? '' เคยตอบไปด้วยความคิดนั้นมาตลอด
ความรักคือความเข้าใจ พอผ่านไปอีกเริ่มเจอ เริ่มรู้ เริ่มทำ เริ่มเคย เริ่มผ่าน เริ่มเคยสูญเสีย
ก็เคยบอกกับตัวเองในใจว่า '' เเค่มีใครสักคนพร้อมคอยรับฟังเรา '' 
เเต่นับวันความรักที่เราอยู่กับมันมันไม่เคยอยู่กับเราทุกเวลาที่เราต้องการเลย
มันมักจากไปทีล่ะน้อยตามกาลเวลา ทำไมถึงชอบบอกว่า เวลารักษาทุกอย่าง
ทำไมไม่เอาเวลาตอนนี้รั้งมันไว้ .. จะรอเวลาอีกนานเท่าไหร่ รอเเค่ไหน
จนกว่าจะคลี่คลาย จนกว่าจะหายดี จนกว่าจะเข้าใจ ต้องจากไปก่อนหรอ
ถึงเข้าใจ ถึงต้องการ ถ้ามันผ่านไปเรื่อยๆ นานวัน นานจนสายไป
จะทำไง ถ้ามันไม่ดีขึ้น ทำไมต้องรอเวลา .. ? ก็เป็นคนหนึ่งที่ยังอยู่กับเวลา รอเวลา
ให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี คำพูดที่ปลอบใจคนอื่นเเละตัวเองอยู่ทุกเรื่อง ทุกครั้งเสมอ
เรารู้ดี เราควรทำอะไร เรามักปรึกษาถามใครต่อใครเวลาเราย่ำเเย่ เเต่พอสุดท้าย
เราก็ทำตามความรู้สึกตัวเองหนักกว่าคำพูดคนอื่นเสมอ จริงไหม ..
เดี๋ยวมันก็ผ่านไป บางทีก็รอ รอจนเจ็บปวด เเทนที่จะหาย กลับทรุดหนัก
เรารู้ดีมากกว่าคนอื่น คนอื่นเเค่เป็นประสบการณ์ให้เราได้ทบทวนเรื่องของตัวเอง
เขาย่อมพูดได้เพื่อให้คนรู้สึกดีเเละมักโทษหรือห้ามให้เราหยุดทำโดยไม่สู้ต่อ
            ความรักคืออะไร คือสิ่งที่บริสุทธิ์ใจคนสองคน ที่ได้มาพบกัน รู้จักกัน
คุยกัน เรียนรู้กัน สนิทกัน เปิดใจให้กัน ยอมรับกัน หรือโลกสีชมพู สีขาว
หลายทีมันสีเทา สีหม่น สีดำหรือสีอะไรก็ไม่รู้ เพราะความไม่เเน่นอนของเรา
สีดำ อาจตอบอะไรในใจเราได้ เมื่อมีคนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิตเรา
เราก็อยากทำทุกอย่างเพื่อเขา ทุกอย่างที่หามาได้เพื่อเขา
เเต่เเล้วก็พบเขาไม่เลือกเรา เขาเลือกคนอื่น ทั้งที่เราทำดีกับเขามามากมาย
ผลสรุปความรักดีๆ มักจบลง '' ความรักไม่ใช่รางวัลของความดี ''
เเล้วทำไมคนดีๆ ถึงไม่ได้รับความรักที่ดีๆ บ้าง ทำไมคนไม่ดีถึงได้รับมากกว่า
จนคนๆ หนึ่งต้องตกมาอยู่วันสีเทา สีดำ ที่มันขรุ่นจนสำลัก ..
คนสีขาวอาจเป็นสีดำ คนสีดำก็อาจเป็นสีขาว ไม่มีอะไรชัดเจนในตัวทุกครั้งไป
สีขาวก็อาจเปื้อนได้เเถมมองชัด คนไม่ดีก็เปื้อนเเล้วเห็นชัดได้เหมือนกัน
ผิดครั้งเดียวโดนพูดถึงจดจำทั้งชีวิต มันคงขึ้นอยู่กับสิ่งที่เป็น
ประสบการณ์ ถ้าเรายอมเรียนรู้มากเท่าไหร่เราคงรับมือกับความผิดหวังได้เท่านั้น
            ความรักไม่ได้เกิดขึ้นหรือจบลงที่วันเจอกัน คบกัน วันครบรอบ
วันเเต่งงาน ความรักอาจบอกอะไรก็ได้ในงานศพ หนักกว่าวันเลิกกันซะอีก
ความรักมีหลายรูปแบบ หลายองค์ประกอบ หลายที่มา หลายเป้าหมาย
เพิ่งรู้ในงานศพวันหนึ่งว่า ความรักคือการเคียงข้างกัน
            หลายครั้งความรักที่มีอยู่ ที่จนกว่าจะผ่านอะไรด้วยกันมา
ต้องจบไปหลายๆ ครั้งในชีวิต จะมีสักกี่คนที่อยู่กับเราเสมอไม่ว่าจะผ่านอะไร
มีปัญหาอะไร ทะเลาะกันบ่อยเเค่ไหน ไม่อยากเจอหน้ากี่ครั้ง ห่างกันกี่หน
เขาอยู่กันยังไงจนถึงวันที่เขาต้องจากกันไปตลอดชีวิต
'' งานศพ '' ศูนย์รวมความเจ็บปวด การจากลา การสูญเสียที่ไม่มีวันกลับ คราบน้ำตา
ที่ทั้งชีวิตก็เช็ดไม่เกลี้ยง เเละมือใครสักคนที่คอยอ้ารับคอยกอดเราไว้ในวันที่เรายืนไม่ไหว
เเละมักเจอญาติพี่น้อง เพื่อนพ้อง ทั้งที่เคยเจอ ไม่เคยเจอ รู้จักผิวเผิน รู้จักกันตอนเด็ก
พอเจออีกทีหน้าเปลี่ยนไป โตขึ้น ไม่งอเเงเหมือนเล่นกันตอนเด็ก มีชีวิตทีน่ายินดี
มีการเรียนที่ดี มักโดนถามจบที่ไหนมา ทำงานอะไรอยู่ พ่อเเม่เป็นไง มีลูกยัง
คำถามที่มักเจอตอนโตประจำทุกคน เเล้วทำไมต้องห้ามไม่ให้มีความรัก
ในเมื่อมันอยู่ มันเป็นเราคอยนำทางเราทำทุกสิ่งเพื่อชีวิตทั้งชีวิต
เด็กอาจมีความรักทั่วไปไม่ยั่งยืน ก็ใช่ คงหายากมาก 1 ในร้อยที่เจอความรักที่ดีครั้งเดียว
ยาวนานตลอดแก่เฒ่า ลองคิดดูเรามักเเสวงหาความรักกัน เจ็บปวดกันทุกวัน
ถ้าเราเรียนรู้ตอนนี้มันก็เป็นสิ่งที่ดี เราจะได้รู้แก้ไขกับความรักครั้งหน้าต่อไปได้
เเละยังมีเวลาที่มีความรักที่ดีมากกว่าเดิม จากตอนเป็นเด็ก เด็กมีความรักไม่ผิด
เเค่เขาอยู่ในสิ่งเเวดล้อมแบบไหน มีทัศนคติความคิดการอ่านในความรักยังไง
อย่าดูถูกความรักเด็กต่อให้ 13 ขวบ ม.1 ม.2 เขาก็อาจรักษาความรักได้นานกว่าผู้ใหญ่อีก
ให้เด็กเขามีความรักไปเถอะ บางทีบางคนเมื่อเขามีความรักต่อให้เป็นความรักแบบไหน
วันๆ เขาทำอะไรกัน มีสาระ หรือเถลไถลไปบ้าง เขาก็รู้จักมีความรู้สึกที่ดีต่อคนรอบข้างเเล้ว
มีน้ำใจในการทำเพื่อคนอื่น อาจมากไปเกินตัว เเล้วเเต่เหตุผล
เเล้วยังทำให้เขารู้จักดูเเลตัวเองอีก ก็เป็นการรักตัวเองไปในตัว มันทั้ง 2 ทาง
มองดีๆ มันก็มีผลดีอยู่ตั้งเยอะ ถึงไม่ยั่งยืนก็เคยได้เรียนรู้ ผ่านมา เป็นความทรงจำ
ที่พอนึกย้อนไป ขำทำไปได้ไง เศร้าที่ไม่น่าเลย คิดถึงวันเวลาที่ผ่านมาน่าจะมีอะไรที่ดีกว่านี้
จะรอเวลาไม่ได้อย่างเดียว เวลาไม่ได้ช่วยอะไรนอกจากความคิด
ความคิดเป็นอาวุธที่อยู่ติดตัวเราตลอดเวลามากที่สุด เรายอมรับได้เร็วเเค่ไหน
คิดอะไรได้เเค่ไหน ตอนไหน ยังไง มันบอกได้เสมอตอนนี้ควรทำอะไร
จะมาขอโทษ ขอบคุณในวันที่จากกันไปเเล้ว ไม่ได้ดีกลับมาเสมอไปหรอก
ปรับความเข้าใจ คอยคุยกันดีกว่าไหม ความรักทำให้เราหันมาดูเเลวตัวเอง
เพื่อให้อีกคนประทับใจ รักเรา อาจจะเป็นทั้งการปรุงเเต่งให้เขารัก
เเละทำให้ตัวเองมีคุณค่ามากขึ้นเพราะรักเขาเเละเขารัก
           เคยสงสัยไหมเราไม่ได้ทำดีกับเขาเลยทำไมเขามารักเรา
เขาทำให้เราเสียใจตั้งหลายหนทำไมเรายังรักเขาอยู่
ความรักไม่ใช่สิ่งที่เพียบพร้อมสมบูรณ์แบบมาเจอกัน
เเต่เป็นสิ่งที่เราเคยพลาดพลั้ง อาจคือความรักที่สมบูณ์
           ความรักเป็นเเรงผลักดันอะไรหลายๆ อย่างทั้งทำเพื่อคนอื่น
กำลังใจ การเเต่งตัว การกิน การหาหนังดู การซึมซับกับเนื้อเพลงที่ผ่านหู
รักตัวเอง อารมณ์ดี ตั้งใจเรียน ได้งานดี มีอนาคตดี มีทุกอย่างมีสมบัติของตัวเอง
เกิดจากความรักที่มีต่อคนอื่นสะท้อนมายังตัวเราเพื่อให้เรามีอนาคตที่ดีก็ได้
เพราะในงานศพ คนโตๆ มักเรียนจบ มีรถคันใหญ่สวยๆ หรูๆ มีบ้านเป็นของตัวเอง
ซื้อคอนโดด้วยเงินตัวเอง มีเงินเดือนสองสามหมื่น มีคนรักทีดี มีสัญลักษณ์ที่นิ้วนางซ้าย
ดูมีสง่าราศี มีลูกน้อยหน้าตาจิ้มลิ้ม ไร้เดียงสา วิ่งไปมา หันไปมองอีกด้าน
มีคนมากมายต้องยืนน้ำตาเเดง ต้องมีคนมาคอยอยู่ข้างๆ อาจมีพี่ป้าน้าอามาคอยปลอบ
ลูกหลานมาคอยจับมือ หรือแฟนเข้ามาคอยกอดเ คอยให้เราพิงไหล่เเล้วเช็ดน้ำตาเราอยู่
พ่อเเม่ที่มีลูกจนโต มีงานที่ดี มีเงินเดือนเป็นเเสน มีครอบครัวที่อบอุ่น มีเพื่อนพ้องมากมาย
คอยสนุกด้วยกัน มีรถ มีบ้าน เเต่ก็ไม่มีอะไรอยู่เสมอไป รักกันมาเเค่ไหน 30-40 ปี
สุดท้ายเขาก็ต้องจากไป มันน่าเสียใจที่คนเป็นลูกต้องสูญเสียคนสำคัญของบ้านไป
เขาเจอหน้ากันมาครึ่งชีวิต เขาไม่โทษสิ่งที่ทำให้จากไป เเต่เขายังดูเเลความรัก
ที่มีค่าที่สุดจนนาทีสุดท้าย น่าเสียใจคนที่เราเจอกันมาตอนยังเป็นวัยรุ่น
ได้พบพูดคุยรู้จักกัน ใช้ชีวิตด้วยกันมาหลายสิบปีก็ต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ก่อนจากกันอาจทำได้เพียงลูบหน้าคนรักที่รักกันมายาวนาน เเม้จะไม่มีคำพูดอะไร
ก็เเสดงความรักที่มีต่อกันมากเเล้ว คนที่อยู่เคียงข้างกัน ต่อให้เคยทำผิดพลาด
จนเเก้ไม่ได้ ผ่านทุกข์สุข ร้อนหนาวมาด้วยกัน ถ้าเขายังอยู่ก็เเสดงว่าเป็นความรัก
ที่มีค่ามาก ใครสักคนที่คอยรับฟัง คอยแก้ปัญหาด้วยกัน ทะเลาะกันยังไง
เช้ามายังพูดกับเราถึงจะยังบึ้งตึง เราทำผิดเขามองข้าม เราทำอะไรดีๆ เขาชื่นชม
เเม้ความรักเป็นสิ่งที่ควรมีระยะห่าง เเต่ความคิดที่มีต่อความสัมพัน
อาจทำให้มันมีค่าทั้งที่ห่างหรือไม่ห่างกัน เพราะเวลาไม่ได้รักษาทุกอย่าง
เสียใจเเค่ไหนก็ต้องคิดให้ไวพร้อมๆ ไปกับการรักษาใจ อาจใช้เวลาบ้างเท่าที่ควร
           คุณกำลังรักษาความรักอยู่ไหม คุณยังมีความรักที่ดีต่อคุณอยู่หรือเปล่า
คุณรอเวลาเพื่อให้มันแก้ไขให้อยู่ไหม คุณเคยบอกอะไรตอนที่มีกันอยู่หรือยัง
ต่อให้จากกันตอนที่ยังหายใจเป็นเรื่องธรรมดา เเต่ลองคุยกันให้โอกาสกันดีกว่าไหม
อย่ารออะไรเลย การรอไม่ได้ส่งผลดีกับทุกอย่าง ความรักก็คือความรัก
          ความรักเเย่ๆ คนเเย่ๆ คนที่เกลียด อาจเป็นคนที่เราควรหันไปขอบคุณ
ที่ทำให้เรามีวันนี้ มีมุมมองที่ต่างออกไป จนพบรักดีๆ